பல்லவி
எந்தன் தேவதையே- என்
நெஞ்சில் தீமலையே
கொஞ்சம் பாரெனையே- அடி
கொட்டும் மாமழையே..
காதல் தீயைப் பற்றவிட்டு
காட்சிப் பிழையென சொல்வாயோ?!
மாயை நோயில் சிக்கவைத்து
மருந்தைப் பூட்டி வைப்பாயோ?
என்ன இது...என்ன இது?
எண்ணமெல்லாம் உன் நினைவே...
வந்து விடு...வந்து விடு..
மின்னிடலாம் வா(ன்) நிலவே....
சரணம்
மனதை வாட்டும் மாலையே
காதல் உந்தன் தோழியா?!
உயிரை நீக்கும் காலனே?
நீயும் கூட நண்பனா?!
தானே நானே புலம்புறேன்
எனக்கு ஒன்னும் புரியலை
தேடி தேடித் திரியிறேன்
உனக்கு மட்டும் தெரியலை
காதல் படுத்துற பாடிருக்கே- ஐயோ
கானல் நீருக்குள்ள மீனைப்போல..
காதல் கொடுக்குற பாட்டிருக்கே- அது
நாளும் நிக்குமந்த வானைப்போல...
வந்துவிடு பெண்ணே வந்துவிடு
தந்துவிடு உன்னைத் தந்துவிடு
உன்னோடு நானாக
என்னோடு நீயாக ஒன்றிப் போகலாம்......
செ. இராசா
No comments:
Post a Comment